24 ارديبهشت 1388
اهمیت
همگرایی و تعمیق مناسبات منطقهای با کشورهای مسلمان همسایه یکی از اهداف و جهتگیریهای عمده انقلاب اسلامی بوده است که با وجود تلاشهای فراوان برای نزدیک شدن به این کشورها، پاسخ درخور توجهای را در پی نداشته است. سقوط حکومت صدام و افزایش تهدیدات ایالات متحده علیه جهان اسلام، کشورهای منطقه را به پرهیز از پیگیری سیاست‌های واگرایانه و اعمال خطمشیهای هماهنگ در قبال تحولات منطقهای واداشته است. در این شرایط، درخواست جمهوری اسلامی برای الحاق به اتحادیه عرب به‌عنوان عضو ناظر و استقبال برخی از کشورهای عربی از آن، نشانگر حرکتی جدید در سیاست اعراب نسبت به جمهوری اسلامی ایران می‌باشد. اما، با این حال، مشکلات و چالش‌هایی میان اعراب و ایران وجود دارد که هرگونه خوش‌بینی در این مورد را منتفی می‌سازد. با توجه به این امر، نوشته حاضر تحلیل ابعاد گوناگون این الحاق را در نظر دارد.
منبع: پژوهشنامه ایران و اعراب، اردیبهشت ١٣٨٨
دانلود مقاله
