رهیافت کاربردگرایی در مطالعات ایرانی روابط بین‌الملل |
 |
 |
|
28 شهریور 1390 |
|||
|
هدف اصلی این مقاله ارائه برداشتی نوین از نظریه روابط بین‌الملل براساس ذخیره واژگانی و محتوایی این علم در میان دانش‌پژوهان ایرانی رشته روابط بین‌الملل با رویکردی جدید به‌نام کاربردگرایی است. تأکید بر معنای نظریه و فرانظریه در روابط بین‌الملل و تعیین شاخص‌های کاربردگرایی متأثر از آنچه در نوشته‌های اخیر نظریه‌پردازان روابط بین‌الملل رویکرد عمل‌گرایانه به نظریه خوانده می‌شود، بستری پژوهشی و تحقیقی است تا با اتکا به آن رهیافت کاربردگرایی در روابط بین‌الملل به‌صورتی روشن و هدفمند بررسی شود. نگارندگان مقاله حاضر بر این باور هستند که در پژوهش‌ها و نوشته‌های محققان ایرانی روابط بین‌الملل می‌توان نشانه‌هایی از مفاهیم نظری جدید روابط بین‌الملل را یافت. کاربردگرایی و مؤلفه‌های آن برآیند چنین دیدگاهی است که نگاه متدولوژیک رهیافت مطالعات ایرانی روابط بین‌الملل را نشان می‌دهد.  دانلود مقاله
|
