10 ارديبهشت 1390
یکی از نیاز‌های هر کشور به‌منظور اتخاذ سیاست تجاری مناسب، آگاهی از جایگاه کشور‌های طرف تجاری و اولویت هر کشور در برقراری روابط تجاری است. اما ازآنجاکه اکثر شیوه‌‌های رتبه‌بندی کشورها از لحاظ سیاسی توسط نهاد‌های غربی صورت می‌گیرد، احتمال می‌رود که گرایش سیاسی کشور‌های غربی در این محاسبات، چه در تعیین شاخص‌ها و چه در تعیین امتیاز هریک از عوامل تأثیرگذار، بی‌تأثیر نباشد. لذا لازم است که هر کشور، در ارزیابی‌‌های بین‌المللی، بااحتیاط از آمار و اطلاعات مراکز علمی و تحقیقی بین‌المللی استفاده کند و ویژگی‌ها و منافع مختص خود را درنظر گیرد. بر این اساس، در بررسی عوامل سیاسی مؤثر در تعیین طرف‌‌های تجاری برای کشور ما، لازم دیده شد با درنظر گرفتن منافع ملی کشور، شاخص‌های مستقلی برای جمهوری اسلامی ایران طراحی شود. یافته‌‌های پژوهش حاضر حاکی از آن است که، می‌توان با بهره‌گیری از مؤلفه‌ها و ابزار‌های دیپلماسی تجاری، روابط خارجی کشور را به‌نحوی توسعه داده و عمق بخشید که این روابط، با توجه به اصل تعیین‌کنندگی عوامل اقتصادی در برقراری روابط تجاری در سطح بین‌المللی و تعاملات موجود کشور‌های جهان، منافع ملی کشور را در بُعد توسعه روابط اقتصادی ـ تجاری تأمین کند.
