09 ارديبهشت 1390
بازدارندگی منطقه‌ای یکی از مهم‌ترین تئوری‌های روابط بین‌الملل و مطالعات استراتژیک به‌ویژه پس از جنگ سرد و سقوط اتحاد جماهیر شوروی است. در این دوره دولت‌ها با تهدیدات نوین روبه‌رو می‌باشند. بنابراین آنها نیازمند طراحی سیستم‌هایی هستند که مدیریت و کنترل این تهدیدات را برعهده داشته باشند. سیستم بازدارندگی منطقه‌ای یکی از این سیستم‌هاست که خرده‌سیستم‌های منطقی و فیزیکی خاص خود را دارا می‌باشد همچنین مجموعه‌ای از فاکتور‌های پیچیده و پویا به‌خصوص موانع جغرافیایی، محدودیت‌های ساختاری، فنّاوری نظامی، ساخت‌بندی نیرو‌های نظامی و... وجود دارد که نوع سیستم بازدارندگی را شکل می‌دهد. در این راستا مقاله حاضر ضمن طرح سیستم بازدارندگی منطقه‌ای به تجزیه و تحلیل بازدارندگی منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران اقدام می‌نماید.
