18 اسفند 1393
ایران و امریکا برای بیش از سه دهه رابطه‌ای منازعه‌آمیز را تجربه کرده‌اند. هرچند در این مدت، فرصت‌هایی برای حل منازعه میان دو کشور وجود داشته است، اما تمامی ابتکارهای حل منازعه با شکست مواجه شده‌اند. با وجود این، توافق موقت هسته‌ای میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده امریکا (در قالب ایران و 1+5) در آذر 1392، بحث‌هایی را پیرامون امکان حل منازعه دو کشور، بار دیگر مطرح ساخته است. مهم‌ترین پرسشی که در این زمینه مطرح می‌شود این است که دلایل حل منازعه هسته‌ای با وجود شکست تمامی ابتکارهای حل منازعه پیشین چیست؟ در پاسخ به این پرسش و با تکیه بر نظریه «بلوغ»، بحث اصلی مقاله حاضر این است که آغاز مذاکرات مستقیم میان ایران و ایالات متحده و رسیدن به توافق هسته‌ای، به دلیل بلوغ منازعه ایران و ایالات متحده در نتیجه «بن‌بست آزار دهنده دوجانبه» ناشی از مسئله هسته‌ای است. مقاله حاضر در کنار آزمون این فرضیه، با بررسی عواملی که مانع حل منازعه دو کشور در شرایط بلوغ می‌شوند، چهار سناریو را نیز در مورد آینده منازعه هسته‌ای و اثر آن بر منازعه کلی ایران و ایالات متحده مطرح می‌کند.
دانلود مقاله
