04 دی 1390
گسترش امنیت و رسیدن به توسعه پایدار، به‌عنوان کارویژه اصلی دولت‌ها، از اهمیت ویژ‌ه‌ای برخوردار است. در واقع «امنیت» و «توسعه» دو مفهوم به‌هم پیوسته هستند. جنوب شرق ایران با دارا بودن ظرفیت‌های ژئوپليتیک فوق‌العاد‌ه‌ای همچون اقتصادی، امنیتی، وحدت ملی، دسترسی، ارتباطات منطقه‌ای و بین‌المللی، واجد کارکردهای تولیدکننده قدرت در کشور است. ایران در مرز‌های شرقی خود با وجود امکانات اقتصادی و موقعیت ژئواکونومیک ویژه، با اختلافات قومی/ مذهبی، ناامنی و فقر روبروست. بنابراين، امنیت و به همراه آن، توسعه پایدار در این منطقه نیز، با تهدید مواجه شده است. به نظر می‌رسد، توسعه آینده کشور با توجه به موقعیت جغرافیایی و ساحلی دریای عمان، به طراحی و برنامه‌ریزی سیاست‌های کارآمد و بهره‌گیری بهینه از کارکردهای منطقه جنوب شرق کشور وابسته شده است. در این مقاله، پس از طرح پرسشي با اين مضمون كه در تدوین راهبرد توسعه جنوب شرق، جایگاه کریدور شمال/ جنوب چگونه ارزیابی می‌شود، اين فرضيه مورد پژوهش قرار مي‌گيرد كه رونقِ کریدور شمال/ جنوب، سرآغاز توسعه پایدار جنوب شرق ایران است که در نهایت به برقراری و گسترش رفاه و امنیت منجر می‌شود. حاصل آنکه توسعه پايدار در ايران، منوط به آن است كه زمامدارانِ ايران، با وجهه نظر مثبت و با گزينش رفتارهاي مسالمت‌جويانه، ايران را به يك كشور بين‌المللي تبديل کنند. كريدور شمال/جنوب، فرصت بسيار مساعدي براي رفع فقر در منطقه سيستان و بلوچستان، فراهم مي‌آورد كه در پرتو آن، ايران نيز به يكي از مهم‌ترين حلقه‌هاي استراتژيك اين گذرراه، مبدل مي‌شود.
