12 June 2006
چکیده
شاید بتوان مدیریت روابط دو جانبه را مهمترین کار ویژه سیاست خارجی یک کشور دانست، مدیریتی که معطوف به تأمین منافع و کاهش آسیب‌پذیری در صحنه بین‌المللی است. در این میان هر چه شناخت یک بازیگر از خود و دیگری دقیق‌تر و عمیق‌تر باشد، به همان درجه در مدیریت روابط دو جانبه مطلوب‌تر عمل خواهد کرد. روابط ایران و چین را در همین قالب می‌توان دید. این روابط در سال‌های اخیر به سرعت رو به گسترش رفته است، به گونه‌ای که در وضعیت فعلی، ایران از نزدیکترین روابط با چین، در میان قدرت‌های بزرگ، برخوردار است. پویایی این روابط دوجانبه و اهمیت ویژه آن از منظر ایران، شناخت هر چه بیشتر سیاست خارجی این کشور را از اهمیت و اولویت بالایی برخوردار می‌سازد. نوشتار حاضر حاصل دو نشست معاونت پژوهش‌های سیاست خارجی پیرامون سیاست خارجی چین، متغیرهای تأثیرگذار بر آن و ظرفیت‌ها و محدودیت‌های روابط ایران و چین است.
