17 November 2010
مقدمه
پاکستان به شکل مصنوعی برای پذیرش جمعیت مسلمان هند در آگوست سال 1947 تشکیل شد. دولت آن در سال 1956به جمهوری اسلامی تبدیل شد. همواره قلمرو ارضی این کشور موضوع تهاجم، غلبه و مهاجرت در طی قرون بوده است. در روزگار اخیرتر این کشور تحت حاکمیت امپراتوری مغول (از اوایل 1500 تا 1857) یک قدرت امپریالیستی اسلامی که شبه‌قاره هند را کنترل می کرد، قرار داشت. امپراتورهای ترک، مغول، راجپوت و فارس، موزائیک فرهنگی پرطراوتی را در این کشور از خود برجای گذاشته‌اند. ترکیب عواملی چون سرکوب دربار، شورش‌های محلی، تعصب مذهبی و تجاوزگری استعمار بریتانیا، شرایط را به نفع سلطة بریتانیا تغییر داد.
شرایط سیاسی جدید، مشکلات خودش را به همراه آورد. مبارزه با حکومت انگلیس در هند، اختلافات مذهبی در جامعه هند را آشکار کرد. نگرانی‌های واقعی یا متصور، اقلیت مسلمان را به سمت ایده جدایی‌طلبی سوق داد. پاکستان به‌دنبال یک دوره طولانی از آشوب توسط مسلمانانی ظهور یافت که خود را تحت کنترل هندوهای حزب کنگره ملی هند می‌دیدند. در سال 1906، اتحادیه مسلمانان هند (مسلم لیگ) توسط رهبران ضداستعماری مسلمان که هدفشان ایجاد یک حکومت خودمختار برای هند در درون امپراتوری بریتانیا بود، تشکیل شد. مسلم لیگ و حزب کنگره توانایی ایجاد مکانیزمی در جهت حمایت از حقوق اقتصادی، سیاسی و مذهبی مسلمانان را نداشتند.
منبع: پژوهشنامه کانون های بحران در آسیا، آبان ١٣٨٩
دانلود مقاله
